Historia parafii

budowa

Konieczność budowy kościoła i utworzenia parafii na terenie osiedla Słonecznego w Dębicy widoczna była już na początku lat osiemdziesiątych. W bardzo krótkim bowiem czasie na tym terenie powstało duże osiedle mieszkaniowe wybudowane przez pracowników Kombinatu Rolno-Przemysłowego „Igloopol”. Jego mieszkańcy należeli do parafii Świętej Jadwigi. Dla nich jednak pójście do kościoła i prowadzenie dzieci na katechezę było prawdziwą wyprawą. Stąd pojawiające się coraz częściej postulaty, aby mieszkańcy osiedla Słonecznego mieli własną parafię. Te potrzeby widzieli także dębiccy duszpasterze. Jednak otrzymanie zezwolenia na budowę nowego kościoła na osiedlu Słonecznym od władz państwowych było w tym czasie bardzo trudne. Dopiero wydarzenia sierpniowe zmieniły tę sytuację i takie zezwolenie na budowę ośrodka duszpasterskiego na osiedlu Słonecznym uzyskano w czerwcu 1983 roku.

Ordynariusz diecezji tarnowskiej ks. biskup Jerzy Ablewicz niezwłocznie powierzył zadanie budowy tego ośrodka księdzu Józefowi Wątrobie, pod kierunkiem ks. prałata Stanisława Fiołka. Prace trzeba było rozpocząć od załatwienia wszystkich formalności związanych z planowanym rozpoczęciem budowy obiektów sakralnych: kościoła, plebanii i domu katechetycznego. Udało się pozyskać od 6 prywatnych właścicieli odpowiednią działkę budowlaną. Utworzono komitet budowy pod przewodnictwem ks. dziekana Stanisława Fiołka i ks. Józefa Wątroby. Weszli do niego: Edward Buch, Czesław Chodor, Jerzy Czerepak, Piotr Grędys, Stanisław Kusibab, Jan Mądro, Jerzy Pilch oraz Jerzy Sieradzki. Wykonanie dokumentacji kościoła pw. Krzyża Świętego powierzono architektowi z Krakowa inż. Antoniemu Mazurowi, który byt także projektantem kościoła Miłosierdzia Bożego w Dębicy.

Pierwsze prace budowlane rozpoczęty się w sierpniu 1984 r. Od początku ogromną pomocą służyli ks. Józefowi Wątrobie wierni parafianie. Rozładowywali transporty materiałów budowlanych, pracowali przy budowie, przygotowywali posiłki dla pracowników, służyli radami.

Dzięki temu prace posuwały się bardzo szybko naprzód. Duży wkład w budowę kościoła miała parafia Św. Jadwigi, która wspierała nas materialnie do momentu rozpoczęcia pracy duszpasterskiej nowej parafii.
Już 14 września 1985 -roku w ścianę budowanego kościoła został wmurowany kamień węgielny. Dokonał tego ksiądz biskup Jerzy Ablewicz, ordynariusz diecezji tarnowskiej. Jego wizyta była wielkim wydarzeniem w życiu nowej parafii, której nadano tytuł pw. Krzyża Świętego i Matki Bożej Bolesnej.
Dzień po dniu prace budowlane posuwały się do przodu. Codziennie na budowę przychodzili do pomocy mieszkańcy osiedla. Wielu przypatrywało się pracom i cieszyło się z postępów.

Pracujący w Szwajcarii dębiczanin, ufundował dla nowego kościoła figurę Matki Boskiej Fatimskiej wykonaną w brazylijskim drewnie.W czasie swojej trzeciej pielgrzymki do Polski papież Jan Paweł II poświęcił figurę w Tarnowie 10 czerwca 1987 roku.4 sierpnia 1987 roku ksiądz biskup Jerzy Ablewicz wydał edykt erekcyjny nowej parafii Krzyża Świętego i Matki Bożej Bolesnej na osiedlu Słonecznym w Dębicy. Proboszczem został mianowany ks. Józef Wątroba.

24 października 1987 roku, w związku z wizytacją parafii Świętej Jadwigi, na budowę kościoła przybył ks. biskup Piotr Bednarczyk. Spotkał się z komitetem budowy, majstrami, paniami gotującymi dla pracowników oraz wiernymi, którzy licznie zebrali się na placu budowy. Bardzo pozytywnie ocenił postęp prac i wręczył na koniec ks. Józefowi Wątrobie pierwszy dekret z przeprowadzonej wizytacji kanonicznej.
11 grudnia 1988 roku kościół został poświęcony uroczyście przez biskupa Jerzego Ablewicza. Na tę uroczystość przygotowano prowizoryczny ołtarz, przy którym ustawiono figurę Matki Boskiej Fatimskiej. Bardzo licznie przybyłych na tę uroczystość parafian nie wystraszyło przenikliwe zimno, wicher i deszcz. Tą mszą świętą została rozpoczęta praca duszpasterska w nowej parafii.

W grudniu 1989 roku zamontowano w prezbiterium ołtarz, dwie ambonki i pancerne, posrebrzane tabernakulum wykonane przez Mariana Plute z Poraju.

W sierpniu 1990 roku pracujący przy parafii trzej księża przenieśli się z prywatnych mieszkań do mieszkań w nowej plebanii. Otwarto w niej także kancelarię parafialną.
We wrześniu 1990 roku rozpoczęta się w salkach katechetycznych katechizacja młodzieży. Ze względu na trudności lokalowe Szkoły Podstawowej nr 5 uczniowie klas młodszych od l do III uczyli się w salkach katechetycznych nowej parafii.
Pewna rodzina ufundowała trzy dzwony w tonacji: „Fis”, „A” i „Cis”. Wszystkie dzwony zostały wykonane w znanej odlewni Felczyńskich w Przemyślu. Początkowo dzwony zostały umieszczone na prowizorycznym zawieszeniu obok kościoła. Poświęcił je w listopadzie 1990 roku ksiądz biskup Piotr Bednarczyk. Po poświęceniu zamontowano je w kościelnej wieży na stalowej konstrukcji. Codziennie wzywają one wiernych na msze święte, obwieszczają radość i smutek.

W lutym 1991 roku w kościele powieszono płaskorzeźby stacji Drogi Krzyżowej. Wykonał je artysta Wiesław Kotarba z Piwnicznej.

W pracach przy porządkowaniu terenu budowy kościoła pomagali oprócz wiernych parafian także żołnierze z jednostki saperów. Teren został otoczony ogrodzeniem i przygotowany pod zasadzenie ozdobnych krzewów i zasianie dekoracyjnej trawy. Krzewy posadzili i trawę zasiali ogrodnicy ze Starego Sącza, którym pomagali parafianie. Dzisiaj teren wokół kościoła Krzyża Świętego należy do najpiękniej utrzymanych terenów zielonych w dębickich parafiach.

W 1992 roku wykonano ogrodzenie kościoła i plebanii. Wykonania tego dzieła podjęli się pracownicy Spółdzielni Mieszkaniowej „Igloopol”.

W lutym 1993 roku w kościele zamontowano przyścienne ławki.
W połowie kwietnia 1993 roku wizytację kanoniczną parafii przeprowadził ks. biskup Józef Życiński, ordynariusz diecezji tarnowskiej. Przyniosła ona plon w postaci bardzo pozytywnej oceny działalności duszpasterzy.
W październiku 1993 roku zawieszono w głównym ołtarzu komplet rzeźb wykonanych przez artystę z Piwnicznej, Wiesława Kotarbę.
Wiele prac zostało wykonanych siłami samych parafian. Inne koszty znów zostały pokryte z ich dobrowolnych wpłat. Są pośród nich także tacy parafianie, którzy postanowili dokonać wpłat anonimowo. Należy uszanować ich wolę, ale słowa podziękowania należą się wszystkim ofiarodawcom.

Ponieważ na osiedlu Słonecznym mieszkają także osoby niepełnosprawne, w lipcu 1994 roku wybudowano dla nich podjazd do kościoła. Obecnie mogą po nim wjeżdżać wózki i korzystają z niego nie tylko osoby niepełnosprawne, ale również kobiety z wózkami dziecinnymi.

Wiosną 1996 roku rozpoczęty się prace przy wykonaniu elewacji ścian kościoła. Prowadzono je pod kierunkiem Jana Chmury. Na ścianach położono szlachetną masę dekoracyjną sprowadzoną ze Szwajcarii. Mimo niesprzyjającej pogody prace zostały zakończone jesienią tego roku. W następnym roku tynkowano elewację plebanii.
Tuż przed Świętami Wielkanocnymi 1996 roku Wiesław Kotarba dostarczył wykonaną w drewnie lipowym rzeźbę Zmartwychwstałego Chrystusa do ołtarza. Ten sam artysta wykonał także figury przedstawiające Chrzest Pana Jezusa w Jordanie, które zostały zawieszone przy wydatnej pomocy pracowników „Igloocaru” w czerwcu 1997 roku.

Parafianie kościoła Krzyża Świętego wielokrotnie udowodnili, że interesują ich sprawy nie tylko ich osiedla, ale również problemy dotykające mieszkańców innych parafii. Wielką ofiarnością wykazali się w czasie zbiórki darów dla ludzi dotkniętych klęską powodzi w roku 1997. Zbiórką odzieży, środków czystości i artykułów żywnościowych zajął się parafialny oddział Caritasu. Trzy samochody ciężarowe zawiozły dary dla mieszkańców Górki koło Mielca. Od 10 lat przy kościele Krzyża Świętego i Matki Bożej Bolesnej działa Rada Duszpasterska. Jej członkowie wybierani są w tajnych wyborach.

W 1998 roku urządzono ołtarz w bocznej kaplicy. Jest to ołtarz Matki Boskiej Fatimskiej. Każdego 13 dnia miesiąca odbywa się w kościele nabożeństwo różańca fatimskiego z procesją wokół kościoła. Dzieci na tę procesję przynoszą ze sobą lampiony.
Na bocznych ścianach wnętrza kościoła zostały zainstalowane w tym roku kinkiety oświetleniowe, w nawie głównej zawieszono cztery żyrandole zaprojektowane przez inż. arch. Antoniego Mazura z Krakowa i wykonane w pracowni Wandy Pyciak z Krakowa.

20 marca 1999 roku odbyty się w kościele rekolekcje połączone z peregrynacją obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej – Hetmanki Żołnierza Polskiego. Obraz został powitany na terenie jednostki wojskowej saperów w Dębicy i następnego dnia uroczyście przeniesiony do kościoła Krzyża Świętego.

19 września parafianie przeżyli w niedzielę doroczną uroczystość odpustową ku czci Podwyższenia Krzyża Świętego. Równocześnie z odpustem obchodzono srebrny jubileusz kapłaństwa księdza proboszcza Józefa Wątroby.

W końcu tego roku komisja artystyczna przy Kurii Biskupiej w Tarnowie zatwierdziła projekty witraży do kościoła Krzyża Świętego. Ich autorem jest profesor Józef Furdyna z Krakowa. Zostały natomiast wykonane w pracowni Tomasza i Wojciecha Furdynów. Najpierw zamontowano je w kaplicy Matki Boskiej Fatimskiej, później w prezbiterium i nawie głównej.

W marcu 2000 roku zawisły pierwsze witraże w naszym kościele. Przez dwa lata, sukcesywnie pojawiać się będą kolejne ich partie. Fundatorami witraży są rodziny, których nazwiska są na nich umieszczone. Pamiątką po Misjach Fatimskich przeprowadzonych w kwietniu 2000 roku przez księdza prałata Edwina Rzeszuto z Tarnowa oraz księdza kanonika Józefa Mrożą jest wspaniały krzyż ustawiony obok kościoła. Wielu ludzi idąc obok niego żegna się, przystaje na chwilę, aby go pocałować. Kościół Krzyża Świętego i Matki Bożej Bolesnej został kościołem garnizonowym dla jednostki 3 Pułku Saperów im. Gen. Jakuba Jasińskiego. Żołnierze często gościli w murach świątyni. Czuwali zawsze przy grobie Zbawiciela, uświetniali swoją obecnością uroczystości kościelne.

Ksiądz Józef Wątroba został mianowany kapelanem wojskowym. Na placu przed kościołem znajduje się pomnik z tablicą pamiątkową poświęconą poległym żołnierzom wojsk inżynieryjnych. Poświęcił ją biskup Jan Styrna w wigilię Święta Żołnierza Polskiego 14 sierpnia 2000 roku.

Najpiękniejszą i najbardziej wzruszającą uroczystością 2001 roku była bez wątpienia obecność w naszej parafii cudownego Obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej. Przybyła do nas 26 lipca. Obraz został przyjęty na zbiegu ulic Jana Pawła II i 3 Maja, co także jest symboliczne dla tej wizyty. W ceremonii powitania
w kościele uczestniczył ksiądz biskup Wiktor Skworc, ordynariusz diecezji tarnowskiej. W czasie pobytu Matki Boskiej Częstochowskiej Obraz ani na chwilę nie byt sam. Cały czas odbywało się przy Nim czuwanie. Dało się zresztą zauważyć wielkie zaangażowanie parafian w tę wizytę: na całej trasie przejazdu Obrazu okna domów byty pięknie udekorowane, ustawiono pomysłowe bramy, ulice ozdobiono flagami kościelnymi i narodowymi.

W 2002 roku wymieniono oświetlenie prezbiterium. W ciągu dwóch miesięcy od marca do kwietnia pomalowano wnętrze kościoła przygotowując go do uroczystości konsekracji. Prace wykonywała ekipa pod kierunkiem Zbigniewa Dunaja z Tuchowa. Odnowiono także ławki i konfesjonały.
Najnowszy nabytek naszego kościoła to piękne i bardzo ładnie brzmiące 38 głosowe organy firmy „Johannus”.

14 września konsekrował kościół Jego Ekscelencja Ks. Bp. Dr Wiktor Skworc.

Prace przy naszym kościele nigdy się nie kończą. Zawsze będzie on ośrodkiem naszego zainteresowania. Miejscem, gdzie szukamy pociechy w strapieniu, utwierdzenia naszej wiary i gdzie zawsze znajdujemy spokój i ciszę.

Kościół Krzyża Świętego i Matki Bożej Bolesnej:

  • Projektant – mgr inż. arch. Antoni Mazur z Krakowa. Jest on także projektantem ołtarzy, ambonki, chrzcielnicy (wykonała je firma „Jabo Marmi” inż. Jacka Bokoty z Dębicy), ławek i konfesjonałów (wykonanie: Jerzy Tylec), posadzki (wykonanie: Kazimierz Wolski z Mizernej) oraz żyrandoli (wykonała firma Wandy Pyciak z Krakowa).
  • Konstruktor kościoła – mgr inż. Władysław Petko z Krakowa.
  • Droga Krzyżowa i pozostałe figury – projekt i wykonanie: Wiesław Kotarba z Piwnicznej.
  • Otoczenie kościoła zaprojektował i wykonał Edward Gondek ze Starego Sącza.
  • Instalacje elektryczne i nagłośnienie kościoła oraz plebanii wykonał Bolesław Grych.
  • Powierzchnia kościoła wynosi 552 metry kwadratowe. Jego kubatura to 9980 metrów sześciennych, powierzchnia zabudowy i podziemi – 596 metrów kwadratowych.
  • Budowa kościoła trwała od wiosny 1985 roku do jesieni 1988 roku.
  • Kierownikiem budowy byt inż. Stanisław Kociubiński.
  • Budowę prowadzili: Ryszard Szczęśniak i Zdzisław Gwóźdź.
  • Bryłę kościoła tworzy układ murów pionowych z pionami okiennymi pomiędzy nimi. Jedno pasmo murów w narożniku południowo-wschodnim uformowane jest spiralnie tworząc dzwonnicę, która jest dominantą obiektu. Na zespół składa się budynek plebanii i budynek katechetyczny.